ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ ΄ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ!!!

Από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο

Επιτέλους η έκτη τάξη τελείωσε. Άλλος ένας χρόνος πέρασε αλλά αυτή τη φορά τα πράγματα αλλάζουν. Αυτή τη φορά δεν θα πάμε ούτε πρώτη τάξη, ούτε δευτέρα, ούτε τρίτη, ούτε τετάρτη, ούτε πέμπτη, ούτε και έκτη. Για εμάς τελείωσε το δημοτικό και ξεκινάμε μια νέα αρχή ανεβαίνοντας την επόμενη βαθμίδα της εκπαίδευσης το ΓΥΜΝΑΣΙΟ. Εδώ και έξι χρόνια καταβάλαμε πολλές προσπάθειες για να περάσουμε τις τάξεις μας και να φτάσουμε ως εδώ. Παρόλο που πάμε γυμνάσιο και αφήνουμε το δημοτικό όλες οι αναμνήσεις μας θα μας μείνουν αξέχαστες. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ όταν η δασκάλα μας πρωτομίλησε για την αλφαβήτα, την πρόσθεση και την αφαίρεση κι εμείς νομίζαμε ότι μιλούσε κινέζικα. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ τη συνάντησή μας με την ιστορία η οποία μας άρεσε σε κάποιες τάξεις. Ούτε την εργασία που μας είχε βάλει η κυρία μας να γράψουμε τα σημαντικότερα γεγονότα από το 1821-1827. Δε θα ξεχάσουμε τα συναισθήματά μας όταν ακούγαμε ότι θα πάμε εκδρομή, ούτε τις λύπες, ούτε τις χαρές, ούτε τις διαφωνίες μας, ούτε τίποτα. Φυσικά δεν πρόκειται να ξεχάσουμε τις δασκάλες μας οι οποίες κατέβαλαν μία ΤΕΡΑΣΤΙΑ προσπάθεια για να μας βοηθήσουν να κάνουμε τα πρώτα μας βήματα και είχαν τόση υπομονή και αγάπη προς εμάς. Χωρίς αυτές τις δασκάλες δεν θα είχαμε καταφέρει τίποτα.

Στο γυμνάσιο μας περιμένουν περισσότερες ευθύνες και δεν θα έχουμε ευκαιρίες για λάθη. Πρέπει να ωριμάσουμε. Ακόμα κι αν δεν θέλουμε πρέπει γιατί δυστυχώς δεν υπάρχει χρονομηχανή για να γυρίσουμε πίσω το χρόνο. Ο χρόνος προχωρά και δεν σταματά. Γιατί να μεγαλώσουμε γιατί; Πώς θα αποχωριστούμε τους δασκάλους τις δασκάλες και τη διευθύντρια του 10ου; Πώς θα αποχωριστούμε το σχολείο μας το οποίο μας φιλοξένησε επί έξι χρόνια και συνεχίζει να φιλοξενεί ακόμα περισσότερους μαθητές δασκάλους και δασκάλες; Το 10^ο Δημοτικό Σχολείο θα μείνει για πάντα στην καρδιά μας και συχνά θα πηγαίνουμε να το επισκεπτόμαστε. Κι όταν θα το επισκεπτόμαστε θα λέμε : αχ να ήμουν παιδάκι του δημοτικού !!!

Αισθάνομαι ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη για τους δασκάλους που μας δίδαξαν όλα αυτά τα χρόνια και που προσπάθησαν να μας μεταδώσουν τις απαραίτητες γνώσεις και όχι μόνο.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κ. Βαγγελιώ Γουλιέλμου την πρώτη μας δασκάλα που μας έμαθε τον Γκάτσο, τον Ελύτη και τον Χατζιδάκι στην Δευτέρα τάξη. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κ. Κατερίνα Μαυρομιχάλη την δεύτερή μας δασκάλα που μας έμαθε να είμαστε συνεπής, υπεύθυνοι και όχι τσαπατσούληδες και ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κ. Άνετα Αθανασιάδη την τρίτη μας δασκάλα που μας βοήθησε να περάσουμε τις πιο δύσκολες τάξεις του δημοτικού την πέμπτη και την έκτη και μας προετοίμασε σωστά και δυνατά ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με θάρρος το γυμνάσιο.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους υπόλοιπους δασκάλους που μας  έκαναν μουσική, θέατρο, γυμναστική, καλλιτεχνικά, πληροφορική         ξένες γλώσσες και άλλοι πάλι που  μας συνόδευσαν στις σχολικές εκδρομές μας.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Θέμη που βοηθούσε όσα παιδιά δυσκολευόταν και χρειαζόταν περισσότερη βοήθεια από άλλα παιδιά στα μαθήματα του σχολείου.

Ένα ευχαριστώ στην  κα. Βούλα που κρατούσε τους χώρους του σχολείου μας καθαρούς και την κα. Μόρφω γι αυτά που μας έδινε από το κυλικείο να φάμε ακόμα κι αν δεν κρατούσαμε χρήματα για να πληρώσουμε.

Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ στην δύναμη του σχολείου μας την Διευθύντρια κα. Μαρία Κληματσάκη που μας φρόντιζε πάντα με αγάπη και χαμόγελο, που ακόμα και όταν μαλώναμε για διάφορες αιτίες ήταν εκεί και μας συμφιλίωνε και ήταν πάντα μαζί μας στις εκδρομές στις εκδηλώσεις, και οργάνωνε τόσα πράγματα για το σχολείο …αλήθεια πως τα προλαβαίνει όλα!!!

Στο 10^ο Δημοτικό Σχολείο το πιο σημαντικό που διδαχτήκαμε είναι ο σεβασμός κι η αγάπη που πρέπει όλοι να έχουμε στη μικρή κοινωνία του σχολείου. Μάθαμε να διεκδικούμε αυτό που μας ανήκει με το σωστό τρόπο χωρίς να μειώνουμε τον εαυτό μας ή τους γύρω μας και να μοιραζόμαστε πράγματα μεταξύ μας.

Έχει πάρει 10’ με τόνο στην καρδιά μας για πάντα κι όταν πια θα περνώ έξω από το πρώτο μου σχολείο θα το κοιτώ με αγάπη και συγκίνηση και θα ξαναθυμάμαι τη ζωή μου σε αυτό, που τόσο ωραία κύλησε. Σαν μια κινηματογραφική ταινία θα περνούν μπροστά μου όλες οι ωραίες αναμνήσεις από αυτό. Αναμνήσεις που θα παραμείνουν στη μνήμη και τη ψυχή μου σαν κάτι ακριβό και ιερό.

Όχι Αντίο!

Εις το επανιδείν

Αναστασία Ζωή Κουϊκόγλου